Όταν ο Bruce McLaren και ο Chris Amon κέρδισαν τις 24 Ώρες του Le Mans του 1966, η Ford δεν ήταν η μοναδική αμερικανική εταιρεία που άφηνε το στίγμα της στην παγκόσμια σκηνή. Το περίφημο μαύρο GT40 Mark II ξεκίνησε τον αγώνα με ελαστικά από τον μεγάλο αντίπαλο της εταιρείας στους επονομαζόμενους πολέμους των ελαστικών, τη Firestone, αλλά πήρε την καρό σημαία με ελαστικά Goodyear.
Οι πλανήτες άρχισαν να ευθυγραμμίζονται για τον εντυπωσιακό θρίαμβο της Ford έναντι της Ferrari το 1959.
Όταν ένα πρόβλημα που παρουσίασε στην καρδιά του ο πρώην νικητής του Le Mans, Carroll Shelby τερμάτισε πρόωρα την αγωνιστική καριέρα του, εκείνος έστρεψε την προσοχή του στην απόκτηση των δικαιωμάτων διανομής για τα ελαστικά αγώνων της Goodyear στις Δυτικές Πολιτείες.
Επρόκειτο για την αρχή μιας επιτυχημένης συνεργασίας στους αγώνες, που ώθησε την αμερικανική ομάδα του Shelby στη διεθνή σκηνή και οδήγησε στην ανάπτυξη της εμβληματικής Cobra και της Shelby Mustang.
Το 1963, όταν οι διαπραγματεύσεις για την αγορά της Ferrari απέτυχαν, η Ford έβαλε στόχο να νικήσει τους Ιταλούς στην πίστα. Για να επιταχύνει το πρόγραμμα αγώνων της, η Ford επιστράτευσε τη βοήθεια μιας επιλεγμένης ομάδας σχεδιαστών, συμπεριλαμβανομένου του Carrol Shelby.
Ήταν η αγωνιστική προϊστορία του Shelby που οδήγησε τη Goodyear να χρηματοδοτήσει τη δημιουργία του πρώτου Daytona Coupe που βασιζόταν στο Cobra και ήταν σχεδιασμένο από τον Peter Brock. Αυτό το κομψό αγωνιστικό αυτοκίνητο με την πρωτοποριακή αεροδυναμική κατάφερε το αδιανόητο και υπερίσχυσε των Ferrari 250 GTO σε μια νίκη κατηγορίας GT κατακτώντας την τέταρτη θέση στη γενική κατάταξη στο Le Mans, το 1964. Ωστόσο, τα καλύτερα δεν είχαν έρθει ακόμα.
Με τον Shelby επιτέλους στο τιμόνι του προγράμματος GT40 της Ford, το εμβληματικό αυτοκίνητο άρχισε γρήγορα να αποκτά δυναμική. Ωστόσο, ήταν μια δυσοίωνη αρχή. Το 1964, κανένα από τα πολυδιαφημισμένα νέα Ford δεν τερμάτισε στο Le Mans ή σε οποιονδήποτε άλλο αγώνα.
Ωστόσο, όπως παρατήρησε ο Shelby, κατάφεραν να φοβίσουν τον Enzo Ferrari, φτάνοντας στα 350 χλμ./ώρα στη διάσημη ευθεία Mulsanne.
Τα αποτελέσματα το 1965 ήταν παρόμοια, με τη Ferrari να σαρώνει για άλλη μία φορά το βάθρο του Le Mans και ούτε ένα GT40 να διασχίζει τη γραμμή του τερματισμού. Το 1965 ήταν επίσης η χρονιά που η Ferrari 250 LM της North American Racing Team (NART) με οδηγούς τους Masten Gregory και Jochen Rindt έδωσε απρόσμενα στην Goodyear την πρώτη της νίκη συνολικά στις 24 Ώρες.
Καθώς πλησίαζε το Le Mans, η Ferrari εξακολουθούσε να είναι σαφώς το φαβορί. Ωστόσο, η Ford ήταν αποφασισμένη να κάνει εντύπωση, βάζοντας οκτώ από τα 7λιτρα (427ci) GT40 Mark II στον αγώνα.
Είναι αξιοσημείωτο ότι, παρά τη σχέση του Shelby με την Goodyear, δεν τοποθετήθηκαν ελαστικά Wingfoot σε όλα τα αυτοκίνητα. Εκείνη την εποχή, τα συμβόλαια για τα ελαστικά κλείνονταν συχνά με μεμονωμένους οδηγούς και όχι με ολόκληρες τις ομάδες. Και οι οδηγοί του μαύρου αυτοκινήτου αρ. 2, Bruce McLaren και Chris Amon, είχαν και οι δύο συμβόλαια με τη Firestone.
Ο αγώνας ξεκίνησε στις 4 μ.μ., με υγρές συνθήκες, και έγινε γρήγορα εμφανές ότι τα Goodyear ταίριαζαν περισσότερο σε αυτόν τον καιρό απ' ό,τι τα Firestone. Ενώ δύο από τα αυτοκίνητα του Shelby –το αρ. 1 των Ken Miles/Denny Hulme και το αρ. 3 των Dan Gurney/Jerry Grant– δεν αντιμετώπισαν κανένα πρόβλημα με τα ελαστικά τους, ο McLaren είδε ότι έχανε κομμάτια πέλματος στη Mulsanne με ταχύτητες πάνω από 338 χλμ./ώρα.
Όταν ο Mclaren μπήκε στα πιτ για να αλλάξει με τον Amon στις 5:33 μ.μ., αναζήτησε αμέσως τον αντιπρόσωπο της Firestone και διαπραγματεύτηκε μια αλλαγή σε Goodyear.
Αυτή η υπολογισμένη κίνηση συνέβαλε στην καθυστέρηση που θα εξαλειφόταν μόνο όταν ο Miles στο αρ. 1 θα επιβράδυνε ώστε να τον προλάβει ο McLaren για το αμφιλεγόμενο φίνις.
Η καθυστέρηση έφερε επίσης τη διάσημη πολεμική κραυγή του McLaren, «Πάμε σαν τον διάβολο!», καθώς ο Amon ετοιμαζόταν να βγει από τα πιτ. Με τη μάχη στήθος με στήθος μεταξύ της Ford και της Ferrari, ο αγώνας περιορίστηκε σε μια μονομαχία ανάμεσα στο GT40 του Miles και το 330P3 της Ferrari στο Mulsanne.
Καθώς η Ferrari προσπαθούσε να ανταγωνιστεί την ταχύτητα του GT40 στην ευθεία, ο κινητήρας του Bandini έσκασε. Και τα υπόλοιπα έμειναν στην ιστορία της αυτοκινητοβιομηχανίας.
Καθώς πλησίαζε 4 μ.μ. την επόμενη ημέρα, οι Ford που επέζησαν με τους αριθμούς 2, 1 και 5 μπήκαν στη σειρά για έναν σκηνοθετημένο τερματισμό.
Είναι ενδιαφέρον ότι ενώ η τεχνητά δημιουργημένη ισοπαλία μεταξύ των δύο αυτοκινήτων του Shelby συζητιέται ακόμα και σήμερα, η ιστορία έγραψε ότι η νίκη δόθηκε στους McLaren και Amon, επειδή ξεκίνησαν από μεγαλύτερη απόσταση πίσω, επομένως, είχαν διανύσει μεγαλύτερη απόσταση στον ίδιο χρόνο.
Χωρίς την έγκαιρη αλλαγή σε Goodyear, πολλοί πιστεύουν ότι δεν θα μπορούσαν να διαγωνιστούν.
Ο Shelby, η Ford και η Goodyear επέστρεψαν στο Le Mans το 1967 καταγράφοντας μια δεύτερη νίκη με το Mark IV (τρίτη νίκη για την Goodyear). Τα επόμενα χρόνια, η Goodyear θα πετύχαινε συνολικά 14 νίκες στις 24 Ώρες του Le Mans.
Τα τελευταία χρόνια, η Goodyear έχει αναπτύξει μια νέα σειρά ελαστικών για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Αντοχής της FIA (WEC), συμπεριλαμβανομένων των 24 Ωρών του Le Mans.
Τον Σεπτέμβριο του 2020, η Goodyear βοήθησε επίσης τη Βρετανική ομάδα JOTA και τη γαλλική ομάδα Panis Racing να εξασφαλίσουν μια θέση στο βάθρο στην κατηγορία LMP2.
