FORD.
FERRARI.

GOODYEAR.

The remarkable story of Le Mans 66

FORD.
FERRARI.

GOODYEAR.

Le Mans 66'nın dikkat çekici hikayesi

Bruce McLaren ve Chris Amon, 1966 yılındaki Le Mans 24 Saat yarışında birinci olduğunda Ford, dünya sahnesinde iz bırakan tek Amerikan şirketi değildi. Efsanevi GT40 Mark II "lastik savaşlarında" şirketin büyük bir rakibi olan Firestone lastiklerle yarışa başlamış ancak damalı bayrağı Goodyear lastiklerle geçmişti.  

THE BIRTH OF A DREAM

1959–1964


The stars for Ford’s spectacular triumph over Ferrari began to align in 1959. 

When a heart condition brought former Le Mans winner Carroll Shelby’s driving career to a premature close, he turned his attention to winning the distribution rights for Goodyear race tyres in the western states. 

It was to be the start of a successful racing partnership that propelled Shelby’s American team onto the international stage and led to the development of the iconic Cobra and Shelby Mustang.

In 1963, when negotiations to buy Ferrari ended in failure, Ford set its sights on beating the Italians on the track. To accelerate Ford’s Racing programme, Ford enlisted the help of a hand-picked team of designers, including Carrol Shelby. 



It was Shelby’s racing pedigree that led Goodyear to fund the creation of the first Cobra-based Daytona Coupe, designed by Peter Brock. This sleek racer, with its pioneering aerodynamics, went on to do the impossible and beat the Ferrari 250 GTOs to a GT-class win, finishing fourth overall at Le Mans in 1964. However, better was still to come.   

With Shelby finally behind the wheel of Ford’s GT40 programme, the iconic car quickly began to gain momentum. However, it was to be an inauspicious start. In1964, none of the much-vaunted new Fords finished Le Mans, or any other race. 

As Shelby proudly noted however, they did succeed in striking fear into Enzo Ferrari, notching up 218mph on the famous Mulsanne Straight. 

1965 was a similar story, with Ferrari sweeping the Le Mans podium once again and not a single GT40 crossing the finish line. 1965 was also the year that the North American Racing Team’s (NART) Ferrari 250 LM, driven by Masten Gregory and Jochen Rindt, unexpectedly gave Goodyear its first overall victory in the 24 Hours. 

BİR HAYALİN DOĞUŞU

1959–1964


Ford'un, Ferrari'ye karşı kazanacağı olağanüstü zaferin koşulları 1959 yılında oluşmaya başladı. 

Le Mans'ın eski kazananı Carroll Shelby'nin sürüş kariyerini erken bitirmesine neden olan bir kalp hastalığı, dikkatini batı eyaletlerinde Goodyear yarış lastiklerinin dağıtım haklarını kazanmaya çevirdi. 

Bu, Shelby'nin Amerikan takımını uluslararası sahneye taşıyan ve ikonik Cobra ile Shelby Mustang'ın geliştirilmesine öncülük eden başarılı bir yarış ortaklığının başlangıcıydı.

1963 yılında Ferrari'yi satın alma müzakerelerinin başarısızlıkla sonuçlanmasıyla Ford, gözlerini İtalyanları pistte yenmeye dikti. Ford, Ford'un Yarış programını hızlandırmak için Carrol Shelby gibi özenle seçilmiş tasarımcılardan oluşan bir takımdan yardım aldı. 


Goodyear'ı, Peter Brock tarafından tasarlanan ilk Cobra tabanlı Daytona Coupe'nin oluşturulmasına kaynak sağlamaya iten Shelby'nin yarış kökeniydi. Öncü aerodinamik yapıya sahip bu zarif yarış otomobili, imkansızı başarıp GT sınıfında zafer kazanarak Ferrari 250 GTO'ları yendi ve 1964 yılında Le Mans'da genel olarak dördüncü oldu. Ancak, ufukta daha iyi sonuçlar görünüyordu.   

Shelby'nin sonunda Ford'un GT40 programının başına geçmesiyle, ikonik araba hızla ivme kazanmaya başladı. Bununla birlikte, başlangıçları talihsiz oldu. 1964 yılında, çok övülen yeni Ford arabalarının hiçbiri Le Mans'ı veya diğer yarışları tamamlayamadı. 

Ancak Shelby'nin de gururla belirttiği gibi ünlü Mulsanne Straight'te 218 mil/sa (~350 km/sa) hıza ulaşarak Enzo Ferrari'ye korku salmayı başardılar. 

1965'te de benzer bir durum yaşandı. Ferrari Le Mans podyumunun bir kez daha tozunu attırdı ve bitiş çizgisini geçen tek bir GT40 dahi yoktu. 1965 yılı aynı zamanda Kuzey Amerika Yarış Ekibi'nde (NART) Masten Gregory ve Jochen Rindt tarafından sürülen Ferrari 250 LM'nin, 24 Saat yarışında beklenmedik bir şekilde Goodyear'a ilk zaferini kazandırdığı yıldı. 

1966

A REVOLUTION AT LE MANS


As Le Mans approached, Ferrari remained the clear favourite. Ford however, was determined to make an impression, entering eight of the 7-litre (427ci) GT40 Mark IIs into the race.  

Remarkably, despite Shelby’s relationship with Goodyear, Wingfoot tyres were not fitted to every car. At the time, tyre contracts were often agreed with individual drivers rather than entire teams. And the drivers of the black #2 car, Bruce McLaren and Chris Amon, were both contracted to Firestone.  

At 4pm, the race began in damp conditions and it quickly became apparent that the Goodyears were better suited to the wet than the Firestones. While two of the Shelby cars – the #1 of Ken Miles/Denny Hulme and the #3 of Dan Gurney/Jerry Grant – were happy with their tyres, Mclaren discovered he was losing chunks of tread on the Mulsanne at more than 210mph. 

When Mclaren pitted to hand over to Amon at 5.33pm, he immediately sought out the Firestone representative and negotiated a switch to Goodyears. 

This calculated move, contributed to a deficit that would only be wiped out when Miles in the #1 slowed to allow McLaren to catch up for the controversial finish. 

The delay also lead to McLaren’s famous war-cry, “Go like hell!”, as Amon prepared to depart the pits. With Ford and Ferrari neck and neck, the race narrowed to a duel between Miles’ GT40 and the Ferrari 330P3 on the Mulsanne.


As the Ferrari struggled to compete with the straight-line speed of the GT40, Bandini’s engine exploded. And the rest was automotive history. 

As 4pm rolled around the following day, the surviving #2, #1 and #5 Fords lined up for a staged finish. 

Interestingly, while the controversial “dead-heat” between the two Shelby machines continues to be debated to this day, history records that McLaren and Amon were given the win based on starting further back and therefore having travelled a greater distance in the same time.  

Without the early switch to Goodyears, many believe they would not have been in contention. 

1966

LE MANS'DA BİR DEVRİM


Le Mans yaklaşırken Ferrari hâlâ yarışın gözdesiydi. Ancak Ford, sekiz adet 7 litrelik (427ci) GT40 Mark II aracını yarışa sokarak bir izlenim bırakmayı hedefliyordu.

Dikkat çekici bir şekilde, Shelby'nin Goodyear ile olan ilişkisine rağmen Wingfoot lastikler her araca takılmamıştı. O zaman lastik sözleşmeleri genellikle tüm ekip yerine pilotlarla yapılıyordu. 2 numaralı siyah aracın pilotları Bruce McLaren ve Chris Amon'un her ikisi de Firestone ile sözleşme yapmıştı.  

16.00'da yarış yağışlı havada başladı ve ıslak koşullar için Firestones'a kıyasla Goodyears'ın daha uygun olduğu hızlı bir şekilde görüldü. Shelby'nin otomobillerinden ikisi; 1 numaralı Ken Miles/Denny Hulme ve 3 numaralı Dan Gurney/Jerry Grant, Goodyear lastikleriyle herhangi bir sorun yaşamıyordu ancak McLaren, 210 mil/saat (~337 km/sa) hızla Mulsanne'da çok lastik aşındırdığını keşfetti. 

Mclaren, Amon'a yerini devretmek için 17.33'te pit'e girer girmez Firestone temsilcisiyle görüştü ve Goodyears'a geçmeyi müzakere etti. 

Bu hesaplanmış hareket ancak 1. sıradaki Miles'ın, McLaren'in yetişmesi için yavaşladığı o tartışmalı bitirişte kapanacak bir açığa katkıda bulundu.

Bu gecikme, Amon pit'lerden çıkarken McLaren'in ünlü "Go like hell!" (Cehennem gibi git) savaş çığlığının da doğuşuna yol açtı. Ford ve Ferrari kafa kafayayken, yarış Mulsanne'da Miles'ın GT40'ı ile Ferrari 330P3 arasında bir düelloya dönüştü.


Ferrari, GT40'ın düz yol hızına yetişmeye çalışırken Bandini'nin motoru patladı. Hikayenin geri kalanı da otomotiv tarihine altın harflerle yazıldı. 

Ertesi gün saat 16.00'da, geriye kalan 2, 1 ve 5 numaralı Ford'lar planlı bir bitiriş için sıralandı.

İlginç bir şekilde, iki Shelby otomobili arasındaki yapay beraberlik bugüne kadar hep tartışıldı ve tarih, McLaren ve Amon'a başlangıçta geride başlamaları ve aynı sürede daha uzun mesafe kat etmelerinden dolayı galibiyetin verildiğini yazdı.  

Pek çok kişi, Goodyears'a yaptıkları erken geçiş olmasaydı yarışta olamayacaklarına inanıyor. 

1967 – ONWARDS

A RACING LEGACY

GATHERS SPEED

Shelby, Ford and Goodyear returned to Le Mans in 1967 recording a second straight victory with the Mark IV (and Goodyear’s third). In subsequent years, Goodyear would achieve a total of 14 wins in the 24 Hours of Le Mans.  

In recent years, Goodyear has developed a new range of tyres for the FIA World Endurance Championship (WEC), including the 24 Hours of Le Mans. 

In September 2020 Goodyear also helped British squad JOTA and the French outfit Panis Racing to secure a podium finish in the LMP2 category.  

1967 – ONWARDS

YARIŞ EFSANESİ

HIZ KAZANIYOR

Shelby, Ford ve Goodyear, 1967 yılında Le Mans'a geri dönerek Mark IV (ve üçüncü kez Goodyear ile) ile ikinci bir kesin zafer kazandı. Sonraki yıllarda Goodyear, Le Mans 24 Saat yarışlarında toplam 14 galibiyet kazandı.  

Goodyear, son yıllarda Le Mans 24 Saat de dahil olmak üzere FIA World Endurance Championship (WEC) için yeni bir lastik serisi geliştirdi. 

Eylül 2020'de Goodyear, İngiliz takımı JOTA ve Fransız Panis Racing'in LMP2 kategorisinde yarışı ilk üçte bitirmesine de yardımcı oldu.